Yazın ortasında sonbaharı yaşatan yağmurları ve bulutları seviyorum. Bir yaz gecesi yatıp bir sonbahar sabahı uyanmayı seviyorum.
Güneşin kavurucu sıcağından bizi kurtaran serin esen rüzgarları seviyorum. Yağmur bulutları üzerinde toplandığında denizin rengini seviyorum.
Bu hava puslu, bu hava güçlü, bu hava derin, bu hava ciddi. Rüzgarlar meydan okurcasına çılgınca esiyor. Yağmur yeryüzüne iniyor.
Hayat vermek için çiçeklere, ağaçlara, hayvanlara, insanlara. Yazın ortasında böyle bir hava insanı yüzeysellikten ve yüzeyden daha derinlere götürüyor.
Düşündürüyor, mutlu ediyor,duygusallaştırıyor,insana kendini daha güçlü hissettiriyor. Bir veya iki gün. Sanki bize bir şeyler anlatmak istiyor.
Sonbaharda okullar açılmaya başladığı için sonbaharı hep yeni bir yılın başlangıcı gibi algılamışımdır. Sorunlulukların başlangıcı, başarının başlangıcı, rekabetin başlangıcı, ciddiyetin başlangıcı.
Eğlenceleriyle, gülüşmeleriyle, güneşiyle yaz orada kalır. Yağmurları, rüzgarları, rüzgarda savrulan yaprakları, hüzünleri ve sorumluluklarıyla sonbahar başlar.
Gerçi hava sürekli kapalı olunca insanın ruhu sıkılıyor. Ama genel olarak sonbaharı seviyorum. Birde bize yaz ortasında sonbaharı yaşatan yağmurları ve bulutları.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder